Een psycholoog is iemand die aan de universiteit een diploma in de psychologie behaalde, meestal in een specifieke richting (zo heb je ondermeer bedrijfspsychologen, schoolpsychologen, kinderpsychologen, klinisch psychologen...). Een klinisch psycholoog die in een zelfstandige praktijk werkt, doet dat meestal volgens een bepaalde psychotherapeutische methode waarin hij of zij zich na zijn universitaire studies heeft bekwaamd, de psychoanalyse is één van die methodes.
Een psychiater is iemand die geneeskunde studeerde aan de universiteit en daar vervolgens voor de specialisatierichting psychiatrie koos. Gezien psychiaters arts zijn, mogen ze medicatie voorschrijven. Het merendeel van de psychiaters beperkt zich vandaag de dag tot deze medicamenteuze behandeling en zullen u voor psychotherapie doorverwijzen naar een psycholoog. Andere psychiaters combineren die medicamenteuze behandeling met het zelf geven van psychotherapie al dan niet volgens een specifieke methode zoals de psychoanalyse.
Zowel psychologen als psychiaters kunnen dus volgens de psychoanalyse werken of psychoanalyticus worden. Voor de volledigheid dienen we daar nog aan toe te voegen dat ook wie iets volledig anders studeerde dan geneeskunde of psychologie zich als psychoanalyticus kan bekwamen.
De titel psychoanalyticus staat dus los van welk (universitair) diploma dan ook. Dit betekent echter niet dat men zich niet zou moeten vormen of scholen om als psychoanalyticus te kunnen werken, wel integendeel. Die vorming gebeurt meestal in de schoot van een psychoanalytische vereniging. De belangrijkste voorwaarde waaraan moet zijn voldaan om de functie van psychoanalyticus voor een patiënt te kunnen innemen is dat men zelf in analyse is geweest en men deze analyse volledig beëindigd heeft of daarin toch ver genoeg gevorderd is. Daarnaast wordt er verwacht dat men zich in dialoog met collega's op permanente basis verder bekwaamt op theoretisch en klinisch vlak. Dit gebeurt door middel van leesgroepen, studiedagen, het volgen en geven van lezingen of seminaries, het schrijven van eigen publicaties, supervisie, intervisie,...
Een psychiater is iemand die geneeskunde studeerde aan de universiteit en daar vervolgens voor de specialisatierichting psychiatrie koos. Gezien psychiaters arts zijn, mogen ze medicatie voorschrijven. Het merendeel van de psychiaters beperkt zich vandaag de dag tot deze medicamenteuze behandeling en zullen u voor psychotherapie doorverwijzen naar een psycholoog. Andere psychiaters combineren die medicamenteuze behandeling met het zelf geven van psychotherapie al dan niet volgens een specifieke methode zoals de psychoanalyse.
Zowel psychologen als psychiaters kunnen dus volgens de psychoanalyse werken of psychoanalyticus worden. Voor de volledigheid dienen we daar nog aan toe te voegen dat ook wie iets volledig anders studeerde dan geneeskunde of psychologie zich als psychoanalyticus kan bekwamen.
De titel psychoanalyticus staat dus los van welk (universitair) diploma dan ook. Dit betekent echter niet dat men zich niet zou moeten vormen of scholen om als psychoanalyticus te kunnen werken, wel integendeel. Die vorming gebeurt meestal in de schoot van een psychoanalytische vereniging. De belangrijkste voorwaarde waaraan moet zijn voldaan om de functie van psychoanalyticus voor een patiënt te kunnen innemen is dat men zelf in analyse is geweest en men deze analyse volledig beëindigd heeft of daarin toch ver genoeg gevorderd is. Daarnaast wordt er verwacht dat men zich in dialoog met collega's op permanente basis verder bekwaamt op theoretisch en klinisch vlak. Dit gebeurt door middel van leesgroepen, studiedagen, het volgen en geven van lezingen of seminaries, het schrijven van eigen publicaties, supervisie, intervisie,...
RSS Feed